Techniczna Komisja Inspekcyjna w Szczecinie

Artykuł 15.01

Przepisy ogólne

1. Następujące przepisy nie mają zastosowania:

a) artykuł 3.02 ust. 1 lit. b);

b) artykuły 4.01-4.03;

c) artykuł 8.08 ust. 2 zdanie drugie, i ust. 7;

d) artykuł 9.14 ust. 3 zdanie drugie przy napięciu znamionowym powyżej 50V.

2. Zakazuje się stosowania następujących urządzeń na statkach pasażerskich:

a) lamp zasilanych gazem płynnym lub paliwem płynnym zgodnie z art. 12.07 ust. 3;

b) pieców grzewczych z palnikiem z odparowaniem oleju zgodnie z art. 13.04;

c) grzejników na paliwo stałe zgodnie z art. 13.07;

d) urządzeń wyposażonych w palniki knotowe zgodnie z art. 13.02 ust. 2-3;

e) urządzeń na gaz płynny zgodnie z rozdziałem 14.

3. Statki bez własnego napędu nie mogą być dopuszczone do przewozu pasażerów.

4. Na statkach pasażerskich muszą znajdować się strefy przeznaczone dla osób z dysfunkcją narządu ruchu, zgodnie z przepisami niniejszego rozdziału.
W przypadku gdy stosowanie przepisów niniejszego rozdziału, związanych ze szczególnymi wymogami bezpieczeństwa osób z dysfunkcją narządu ruchu, jest trudne w praktyce lub powoduje nieuzasadnione koszty, komisja inspekcyjna może zezwolić na odstępstwa od tych przepisów według zaleceń, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 19 ust. 2 niniejszej dyrektywy.
Odstępstwa takie wprowadza się do świadectwa wspólnotowego.

Artykuł 15.02

Kadłub statku

1. Podczas inspekcji wymienionych w art. 2.09 grubość poszycia stalowych statków pasażerskich ustala się jak następuje:
a) minimalną grubość tmin elementów poszycia dna, zęzy i burt na statkach pasażerskich określa się jako większą z następujących wartości:
;
.
gdzie:
f = 1 + 0,0013 ? (a-500);
a = wzdłużny lub poprzeczny odstęp wręgowy [mm], jeśli odstęp wręgowy jest mniejszy niż 400 mm, przyjmuje się a = 400 mm;

b) dopuszcza się stosowanie poszycia o grubości mniejszej niż wartość minimalna określona zgodnie z lit. a), jeżeli wystarczająca wytrzymałość (wzdłużna, poprzeczna i miejscowa) kadłuba statku została określona i poświadczona obliczeniowo;

c) w żadnej części poszycia grubość obliczona zgodnie z lit. a) lub b) nie może być mniejsza niż 3 mm;

d) jeżeli grubość elementów poszycia dna, zęzy i burt zmniejszy się poniżej wartości minimalnej określonej zgodnie z lit. a) lub b), wraz z lit. c), należy przeprowadzić remont poszycia.

2. Liczbę i usytuowanie grodzi należy wybrać tak, aby w razie zalania statek zachowywał pływalność zgodnie z art. 15.03, ust. 7-13.
Każda część konstrukcji wewnętrznej, która ma wpływ na skuteczność podziału statku, musi być wodoszczelna i zaprojektowana w sposób zapewniający nienaruszalność podziału.

3. Odległość pomiędzy grodzią zderzeniową a pionem dziobowym nie może być mniejsza niż 0,04 LWL ani większa niż 0,04 LWL + 2 m.

4. Gródź poprzeczna może być wyposażona we wnękę grodziową, jeśli wszystkie części tej wnęki znajdują się w obszarze bezpiecznym.

5. Grodzie uwzględnione przy obliczeniach dotyczących właściwości statku w warunkach zalania zgodnie z art. 15.03 ust. 7-13 muszą być wodoszczelne i sięgać aż do pokładu grodziowego.
W przypadku braku pokładu grodziowego grodzie muszą sięgać do wysokości co najmniej 20 cm ponad linią graniczną.

6. Liczba otworów w grodziach musi być ograniczona do minimum odpowiadającego typowi konstrukcji i normalnym warunkom eksploatacji statku. Otwory i przepusty nie mogą mieć negatywnego wpływu na wodoszczelność grodzi.

7. Grodzie zderzeniowe nie mogą posiadać otworów ani drzwi.

8. Grodzie, o których mowa w ust. 5, oddzielające maszynownie od stref dla pasażerów lub pomieszczeń dla załogi i personelu pokładowego nie mogą posiadać drzwi.

9. Drzwi w grodziach, o których mowa w ust. 5, otwierane ręcznie bez zdalnego sterowania, mogą być stosowane tylko poza strefą dla pasażerów. Drzwi muszą:

a) pozostawać stale zamknięte i być otwierane tylko chwilowo, aby umożliwić przejście;

b) być wyposażone w odpowiednie urządzenia do szybkiego i bezpiecznego zamykania;
c) posiadać napisy po obu stronach:
"Zamykać niezwłocznie po przejściu".

10. Drzwi w grodziach, o których mowa w ust. 5, które pozostają otwarte przez dłuższy czas, muszą odpowiadać następującym wymogom:

a) muszą umożliwiać zamknięcie bezpośrednio z obu stron grodzi i z łatwo dostępnego miejsca powyżej pokładu grodziowego;

b) po zdalnym zamknięciu musi być możliwe ich ponowne bezpośrednie otwieranie i bezpieczne zamykanie. Zamykania nie może w szczególności utrudniać wykładzina lub listwa przypodłogowa;

c) czas zdalnego zamykania drzwi nie może być krótszy niż 30 sekund ani dłuższy niż 60 sekund;

d) podczas zamykania musi uruchamiać się przy drzwiach automatyczny alarm akustyczny;

e) należy zapewnić funkcjonowanie mechanizmu drzwi i alarmu niezależne od zasilania pokładowego. W punkcie zdalnego sterowania musi znajdować się urządzanie wskazujące, czy drzwi są otwarte, czy zamknięte.

11. Drzwi w grodziach, o których mowa w ust. 5, oraz ich urządzenia muszą znajdować się w obszarze bezpiecznym.

12. W sterówce musi znajdować się urządzenie ostrzegające, sygnalizujące, które drzwi w grodziach, o których mowa w ust. 5, są otwarte.

13. Rury z otwartym wylotem i przewody wentylacyjne należy instalować w taki sposób, aby w razie zalania nie było możliwe zalanie tą drogą dalszych pomieszczeń lub zbiorników.

a) W przypadku gdy między przedziałami istnieje otwarte połączenie rurami lub przewodami wentylacyjnymi, takie rury i przewody należy prowadzić w stosownym miejscu powyżej poziomu zalania w najbardziej niekorzystnym przypadku.

b) Rury nie muszą spełniać wymogu określonego w lit. a), jeśli w miejscu ich przejścia przez grodzie znajdują się urządzenia odcinające, które mogą być sterowane zdalnie z punktu położonego powyżej pokładu grodziowego.

c) Jeżeli system rur nie posiada otwartego wylotu w danym przedziale, uznaje się, iż system ten nie zostanie naruszony podczas uszkodzenia przedziału, jeśli przebiega przez obszar bezpieczny i w odległości większej niż 0,50 m od dna statku.

14. Urządzenia zdalnego sterowania drzwiami grodzi, o których mowa w ust. 10, i urządzenia odcinające, o których mowa w ust. 13 lit. b), znajdujące się powyżej pokładu grodziowego, muszą być oznaczone w widoczny sposób, pozwalający na ich identyfikację.

15. Tam gdzie zastosowano dno podwójne, odległość między dnem zewnętrznym a wewnętrznym nie może być mniejsza niż 0,60 m, a tam gdzie zastosowano podwójne burty, odległość między burtą wewnętrzną a wewnętrzną nie może być mniejsza niż 0,60 m.

16. Okna mogą być umieszczane poniżej linii granicznej, jeśli są wodoszczelne, nieotwieralne, wystarczająco wytrzymałe i spełniają wymogi art. 15.06 ust. 14.

Artykuł 15.03

Stateczność

1. Wnioskodawca musi udowodnić, na podstawie obliczeń opartych na wynikach zastosowania normy dotyczącej stateczności, że stateczność statku w stanie nieuszkodzonym jest właściwa.
Wszelkie obliczenia należy przeprowadzać bez uwzględniania przegłębienia i tonięcia.
Dane dotyczące statku bez ładunku uwzględniane przy obliczaniu stabilności muszą być ustalane na podstawie próby przechyłu.

2. Stateczność statku w stanie nieuszkodzonym należy wykazać przy następujących standardowych warunkach obciążenia:

a) przy rozpoczęciu podróży:
100 % pasażerów, 98 % paliwa i wody słodkiej, 10 % ścieków;

b) podczas podróży:
100 % pasażerów, 50 % paliwa i wody słodkiej, 50 % ścieków;

c) przy zakończeniu podróży:
100 % pasażerów, 10 % paliwa i wody słodkiej, 98 % ścieków;

d) statek pusty:
bez pasażerów, 10 % paliwa i wody pitnej, bez ścieków.

Dla wszystkich standardowych warunków obciążenia należy przyjąć, że zbiorniki balastowe są puste lub pełne, stosownie do ich zwykłego przeznaczenia.
Ponadto wymóg ust. 3 lit. d) musi być spełniony przy następujących warunkach obciążenia:
100 % pasażerów, 50 % paliwa i wody słodkiej, 50 % ścieków, wszelkie zbiorniki innych płynów, w tym balastowe, wypełnione w 50 %.

3. Dowód rachunkowy wystarczającej stateczności statku w stanie nieuszkodzonym przeprowadza się przy następujących założeniach dotyczących stateczności w stanie nieuszkodzonym i przy standardowych warunkach obciążeniowych wymienionych w ust. 2 lit. a)-d):

a) maksymalne ramię prostujące hmax występuje przy kącie przechyłu ?max ł (?mom + 3°) i nie może być mniejsze niż 0,20 m. Jeżeli ?f < ?max, ramię prostujące przy kącie zalewania ?f nie może być mniejsze niż 0,20 m;

b) kąt zalewania öf nie może być mniejszy niż (?mom + 3°);

c) (46) obszar A pod krzywą ramienia prostującego musi osiągać, w zależności od öf i ?max, następujące wartości:

Przypadek


A

1
?max Ł 15° lub ?f Ł15°

0,05 m.rad do mniejszego z kątów ?max lub ?f

2
15° <?max < 30°
?max Ł ?f
0,035+0,001 ? (30-?max) m.rad do kąta ?max

3
15° < ?f < 30°
?max > ?f
0,035+0,001 ? (30-?f) m.rad do kąta ?f

4
?max ł 30° i ?f ł 30°

0,035 m.rad do kąta ? = 30°


gdzie:
hmax to maksymalne ramię prostujące;
ö to kąt przechyłu;
öf to kąt zalewania, czyli kąt przechyłu, przy którym otwory w kadłubie, w nadbudówce lub pokładówce, które nie mogą być zamknięte w sposób zabezpieczający przed warunkami atmosferycznymi, są zanurzone;
ömom to maksymalny kąt przechyłu zgodnie z lit. e);
ömax to kąt przechyłu, przy którym występuje maksymalne ramię prostujące;
A to obszar poniżej krzywej ramienia prostującego;

d) początkowa wysokość metacentryczna, GMo, skorygowana o efekt powierzchni swobodnych w zbiornikach płynów, nie może być mniejsza niż 0,15 m;

e) (47) w żadnym z następujących dwóch przypadków kąt przechyłu ömom nie może przekraczać 12°:

(aa) pod działaniem momentu przechylającego wywołanego przez osoby i wiatr zgodnie z ust. 4 i 5;

(bb) pod działaniem momentu przechylającego wywołanego przez osoby i zwrot statku zgodnie z ust. 4 i 6;

f) pod działaniem momentu przechylającego wywołanego przez pasażerów, wiatr i zwrot statku, zgodnie z ust. 4, 5 i

6, pozostała wolna burta nie może być mniejsza niż 200 mm;

g) w przypadku statków z oknami lub innymi otworami w kadłubie, które nie są wodoszczelne, usytuowanymi poniżej pokładu grodziowego, pod działaniem trzech momentów przechylających, o których mowa w lit. f), pozostały prześwit bezpieczny musi wynosić co najmniej 100 mm.

4. Moment przechylający wynikający z koncentracji osób przy jednej burcie oblicza się zgodnie z następującym wzorem:

gdzie:
P = całkowita masa osób na pokładzie w [t], obliczana jest poprzez dodanie maksymalnej dopuszczalnej liczby pasażerów i maksymalnej liczby personelu pokładowego i załogi przy standardowych warunkach eksploatacyjnych, przy założeniu średniej masy na osobę wynoszącej 0,075 t,
y = poprzeczna odległość środka masy całkowitej osób P od linii środkowej [m],
g = przyspieszenie ziemskie (g = 9,81 m/s2),
Pi = masa osób skoncentrowanych na obszarze Ai [t]
Pi = ni ? 0,075 ? Ai [t]
gdzie
Ai = obszar zajęty przez osoby [m2],
ni = liczba osób na metr kwadratowy,
ni 3,75 dla obszarów wolnego pokładu z ruchomym wyposażeniem;
dla obszarów pokładu z mocowanym na stałe wyposażeniem, takim jak ławki, ni oblicza się przy założeniu, że na osobę przypada 0,50 m szerokości i 0,75 m głębokości siedzenia;
yi = poprzeczna odległość geometrycznego środka obszaru Ai od linii środkowej [m].
Obliczenie przeprowadza się dla koncentracji osób zarówno po stronie prawej, jak i lewej burty.
Do obliczeń przyjmuje się rozmieszczenie osób w najbardziej niekorzystnym przypadku z punktu widzenia stateczności. Przy obliczaniu momentu wynikającego z koncentracji osób kabiny uznaje się za puste.
Do obliczeń w różnych warunkach obciążeniowych przyjmuje się, że środek ciężkości osoby jest położony 1 m powyżej najniższego punktu danego pokładu przy 0,5 LWL, nie uwzględniając krzywizny pokładu i zakładając masę ciała wynoszącą 0,075 t.
W celu uniknięcia szczegółowych obliczeń obszarów pokładu zajętych przez osoby, można przyjąć następujące wartości:
P = 1,1 ? Fmax? 0,075 dotyczy statków wycieczkowych
1,5 ? Fmax? 0,075 dotyczy statków kabinowych
gdzie:
Fmax = maksymalna dopuszczalna liczba pasażerów na pokładzie
y = B/2 [m]

5. Moment wywołany obciążeniem wiatrem (Mw) oblicza się następująco:
Mw = pw ? Aw ? (lw+T/2) [kNm]
gdzie:
pw = obciążenie wiatrem wynoszące 0,25 kN/m2,
Aw = powierzchnia boczna kadłuba statku powyżej poziomu zanurzenia w danych warunkach obciążeniowych w m2,
lw = odległość środka ciężkości powierzchni bocznej kadłuba AW od poziomu zanurzenia w danych warunkach obciążeniowych w m.

6. Moment wywołany siłą odśrodkową (Mdr) spowodowaną zwrotem statku oblicza się następująco:
Mdr = cdr ? CB ? v2 ? D/LWL ? (KG-T/2) [kNm]
Gdzie:
cdr = współczynnik równy 0,45,
CB = pełnotliwość konstrukcyjna (jeśli nieznana, należy przyjąć jako 1,0),
v = maksymalna prędkość statku w m/s,
KG = odległość pomiędzy środkiem masy a górną krawędzią stępki w m.
W przypadku statków pasażerskich z układami napędowymi, o których mowa w art. 6.06, wartość Mdr określa się metodą prób na statkach naturalnej wielkości lub modelach lub na podstawie odpowiednich obliczeń.

7. Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać na podstawie obliczeń opartych na metodzie utraty wyporności, iż stateczność statku w przypadku zalania jest właściwa.
Wszelkie obliczenia należy przeprowadzać bez uwzględniania przegłębienia i tonięcia.

8. Pływalność statku w przypadku zalania wykazuje się przy standardowych warunkach obciążeniowych określonych w ust. 2. Konieczne jest przy tym przeprowadzenie rachunkowego dowodu właściwej stateczności dla trzech faz zalania (25 %, 50 % i 75 % stanu w końcowej fazie zalania) i końcowej fazy zalania.

9. Statki pasażerskie muszą spełniać wymogi statusu jednoprzedziałowego i dwuprzedziałowego.
Przyjmuje się następujące założenia dotyczące rozmiaru zalania:


Status jednoprzedziałowy
Status dwuprzedziałowy

Wymiary uszkodzenia bocznego

wzdłużne l [m]
0,10 ? LWL, jednak nie mniej niż 4,00 m
0,05 ? LWL, jednak nie mniej niż 2,25 m

poprzeczne b [m]
B/5
0,59

pionowe h [m]
od dna statku w górę bez ograniczenia

Wymiary uszkodzenia dna

wzdłużne l [m]
0,10 ? LWL, jednak nie mniej niż 4,00 m
0,05 ? LWL, jednak nie mniej niż 2,25 m

poprzeczne b [m]
B/5

pionowe h [m]
0,59; system rur instalowany zgodnie z art. 15.02 ust. 13 lit. c) uznaje się za nienaruszony


a) W przypadku statusu jednoprzedziałowego grodzie uznaje się za nienaruszone, jeśli odległość pomiędzy dwiema sąsiednimi grodziami jest większa niż długość uszkodzenia.
Grodzie wzdłużne znajdujące się w odległości mniejszej niż B/3 od poszycia zewnętrznego mierzonej prostopadle do linii środkowej na poziomie maksymalnego zanurzenia nie są brane pod uwagę podczas obliczeń.

b) W przypadku statusu dwuprzedziałowego każdą gródź znajdującą się w obrębie uszkodzenia uznaje się za uszkodzoną.
Oznacza to, że grodzie muszą być zlokalizowane w sposób zapewniający zachowanie pływalności statku pasażerskiego w przypadku zalania dwóch lub większej liczby sąsiadujących ze sobą wzdłuż osi statku przedziałów.

c) Najniższy punkt każdego otworu niezapewniającego wodoszczelności (np. drzwi, okien, luków) musi znajdować się co najmniej 0,10 m powyżej poziomu wody w końcowej fazie zalania. Pokład grodziowy nie może być zanurzony w końcowej fazie zalania.

d) Przyjmuje się, że stopień zatapialności przedziałów wynosi 95 %.
Jeśli obliczenia wykażą, że przeciętny stopień zatapialności przedziału wynosi mniej niż 95 %,
można przyjąć zamiast tej liczby obliczoną wartość.
Przyjęte wartości nie mogą być mniejsze niż:
Pomieszczenia mieszkalne 95 %
Maszynownie i kotłownie 85 %
Pomieszczenia bagażowe i składy 75 %
Dna podwójne, zbiorniki paliwa, balastowe i inne, w zależności od tego, czy zgodnie z ich przeznaczeniem, należy przyjąć, że podczas pływania statku przy maksymalnym zanurzeniu muszą być pełne czy puste 0 lub 95 %

e) W przypadku gdy uszkodzenie o mniejszych rozmiarach, niż określono wyżej, powoduje bardziej dotkliwe skutki związane z przechyłami lub utratą wysokości metacentrycznej, należy je uwzględnić w obliczeniach.

10. Dla wszystkich pośrednich faz zalania, o których mowa w ust. 8, należy stosować następujące kryteria:

a) kąt przechyłu j dla położenia równowagi w każdej z faz pośrednich nie może przekraczać 15 °;

b) przy przechyle wykraczającym poza położenie równowagi w każdej z faz pośrednich krzywa ramienia prostującego musi wykazywać w części dodatniej wartość ramienia prostującego GZ ł 0,02 m przed zalaniem pierwszego niezabezpieczonego otworu lub osiągnięciem kąta przechyłu ? wynoszącego 25 °;

c) otwory niezapewniające wodoszczelności nie mogą zostać zalane, zanim przechył osiągnie położenie równowagi w każdej z faz pośrednich;

d) obliczenia efektu wolnej powierzchni dla wszystkich pośrednich fazach zalania dokonuje się na podstawie powierzchni brutto uszkodzonych przedziałów.

11. W końcowej fazie zalania muszą być spełnione następujące kryteria dotyczące momentu przechylającego, o którym mowa w ust. 4:

a) kąt przechyłu ?E nie może przekroczyć 10 °;

b) przy przechyle wykraczającym poza położenie równowagi krzywa ramienia prostującego musi wykazywać w części dodatniej wartość ramienia prostującego GZR ł 0,02 m i wyznaczać obszar A ł 0,0025 m?rad.
Te minimalne parametry stateczności muszą być utrzymywane do czasu zalania pierwszego niezabezpieczonego otworu, a w każdym przypadku przed osiągnięciem kąta przechyłu ?m 25°.
grafika
gdzie:
öE to kąt przechyłu w końcowej fazie zalania przy uwzględnieniu momentu, o którym mowa w ust. 4;
öm to kąt utraty stateczności lub kąt, przy którym ma miejsce zalanie pierwszego niezabezpieczonego otworu lub 25°; należy zastosować mniejszą wartość;
GZR to pozostałe ramię prostujące w końcowej fazie zalania przy uwzględnieniu momentu, o którym mowa w ust. 4;
GZK to przechył wynikający z momentu, o którym mowa w ust. 4.

c) otwory niezapewniające wodoszczelności nie mogą zostać zalane przed osiągnięciem stanu równowagi. W przypadku gdy otwory takie zostają zalane przed osiągnięciem tego stanu, pomieszczenia, z którymi są połączone, należy uznać za zalane i uwzględnić w obliczeniach dotyczących stateczności w przypadku zalania.

12. Urządzenia zamykające, które muszą umożliwiać wodoszczelne zamknięcie, należy stosownie oznaczyć.

13. W przypadku gdy stosowane są otwory przelewowe, aby ograniczyć zalanie asymetryczne, muszą być spełnione następujące warunki:

a) obliczenia dotyczące przepływów poprzecznych należy przeprowadzać zgodnie z rezolucją IMO A.266 (VIII);

b) muszą działać samoczynnie;

c) nie mogą być wyposażone w urządzenia zamykające;

d) całkowity czas na wyrównanie nie może przekraczać 15 minut.

Artykuł 15.04

Prześwit bezpieczny i wolna burta

1. Prześwit bezpieczny musi być co najmniej równy sumie:

a) dodatkowego zanurzenia bocznego, mierzonego na poszyciu zewnętrznym, powstającego w wyniku dopuszczalnego przechyłu, o którym mowa w art. 15.03 ust. 3 lit. e);

b) pozostałego prześwitu bezpiecznego, o którym mowa w art. 15.03 ust. 3 lit. g).

W przypadku statków bez pokładu grodziowego, prześwit bezpieczny musi wynosić co najmniej 500 mm.

2. Wolna burta musi być co najmniej równa sumie:

a) dodatkowego zanurzenia bocznego, mierzonego na poszyciu zewnętrznym, powstającego w wyniku przechyłu, o którym mowa w art. 15.03 ust. 3 lit. e);

b) pozostałej wolnej burty, o której mowa w art. 15.03 ust. 3 lit. f).
Jednakże wolna burta musi wynosić co najmniej 300 mm.

3. Poziom maksymalnego zanurzenia należy ustalić w sposób zapewniający zachowanie prześwitu bezpiecznego zgodnie z ust. 1, wolnej burty zgodnie z ust. 2 i spełnienie przepisów art. 15.02-15.03.

4. Ze względów bezpieczeństwa komisja inspekcyjna może ustalić większy prześwit bezpieczny lub wyższą wolną burtę.

Artykuł 15.05

Największa dopuszczalna liczba pasażerów

1. Komisja inspekcyjna ustala największą dopuszczalną liczbę pasażerów i wprowadza tę liczbę do świadectwa wspólnotowego.

2. Największa dopuszczalna liczba pasażerów nie może przekraczać żadnej z następujących wartości:

a) liczby pasażerów, dla których określono obszar ewakuacji zgodnie z art. 15.06 ust. 8;

b) liczby pasażerów, którą uwzględniono przy obliczaniu stateczności zgodnie z art. 15.03;

c) liczby dostępnych koi dla pasażerów na statkach z kabinami, wykorzystywanych do rejsów obejmujących nocleg.

3. W przypadku statków kabinowych, które są również wykorzystywane jako statki wycieczkowe, należy obliczyć i wprowadzić do świadectwa wspólnotowego liczbę pasażerów odnoszącą się do wykorzystania statku w charakterze statku wycieczkowego i statku kabinowego.

4. Największa dopuszczalna liczba pasażerów musi być podana w sposób czytelny na tablicach informacyjnych umieszczonych w widocznym miejscu na pokładzie statku.

Artykuł 15.06

Pomieszczenia i strefy dla pasażerów

1. Pomieszczenia dla pasażerów muszą być:

a) na wszystkich pokładach, usytuowane za grodzią zderzeniową i w przypadku gdy są usytuowane poniżej pokładu grodziowego, przed grodzią skrajnika rufowego;

b) odseparowane od maszynowni i kotłowni w sposób gazoszczelny;

c) umieszczone w sposób nieograniczający pola widzenia, zgodnie z art. 7.02.

2. Szafki i pomieszczenia, o których mowa w art. 11.13, przeznaczone do składowania łatwo palnych cieczy muszą znajdować się poza strefą pasażerską.

3. Liczba i szerokość wyjść z pomieszczeń dla pasażerów muszą spełniać następujące wymogi:

a) pomieszczenia lub grupy pomieszczeń przeznaczone lub wyposażone dla 30 lub więcej osób lub wyposażone w koje dla 12 lub więcej pasażerów muszą mieć co najmniej dwa wyjścia.
Na statkach wycieczkowych jedno z tych wyjść może być zastąpione dwoma wyjściami awaryjnymi; pomieszczenia, z wyjątkiem kabin i grup pomieszczeń posiadających tylko jedno wyjście, muszą mieć przynajmniej jedno wyjście awaryjne;

b) w przypadku gdy pomieszczenia są usytuowane poniżej pokładu grodziowego, jednym z wyjść mogą być wodoszczelne drzwi grodziowe, o których mowa w art. 15.02 ust. 10, prowadzące do sąsiedniego przedziału posiadającego bezpośredni dostęp na wyżej położony pokład.
To drugie wyjście musi prowadzić bezpośrednio lub, jeżeli jest to dopuszczalne zgodnie z lit. a),
jako wyjście awaryjne na pokład grodziowy lub na zewnątrz.
Niniejszy wymóg nie odnosi się do indywidualnych kabin;

c) wyjścia, o których mowa w lit. a) i b), muszą być odpowiednio umieszczone i posiadać wolną szerokość co najmniej 0,80 m i wolną wysokość co najmniej 2,00 m. W przypadku drzwi kabin pasażerskich i innych małych pomieszczeń, wolna szerokość może być zmniejszona do 0,70 m;

d) w przypadku pomieszczeń lub grup pomieszczeń przeznaczonych dla więcej niż 80 pasażerów suma szerokości wszystkich wyjść przeznaczonych dla pasażerów jako wyjścia awaryjne musi wynosić co najmniej 0,01 m na pasażera;

e) jeśli łączną szerokość wyjść określa się według liczby pasażerów, szerokość każdego wyjścia musi wynosić co najmniej 0,005 m na pasażera;

f) najkrótszy bok wyjść awaryjnych musi mieć długość co najmniej 0,60 m lub średnicę co najmniej 0,70 m. Wyjścia muszą być otwierane w kierunku ewakuacji i być oznaczone po obu stronach;

g) wyjścia z pomieszczeń przeznaczonych dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą posiadać wolną szerokość co najmniej 0,90 m. Wejścia standardowo przeznaczone do wejść na statek lub zejść ze statku dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą posiadać wolną szerokość co najmniej 1,50 m.

4. Drzwi pomieszczeń pasażerskich muszą spełniać następujące wymogi:

a) drzwi, z wyjątkiem drzwi prowadzących do korytarzy łączących, muszą być otwierane na zewnątrz lub mieć konstrukcję przesuwną;

b) drzwi kabinowe muszą być zaprojektowane w sposób umożliwiający otwarcie w każdym momencie również z zewnątrz;

c) drzwi uruchamiane mechanicznie muszą umożliwiać łatwe otwieranie w przypadku braku zasilania mechanizmu;

d) drzwi przeznaczone dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą zapewniać od strony, z której drzwi są otwierane, minimalny prześwit wynoszący 0,60 m między krawędzią wewnętrzną ościeżnicy po stronie zamka a sąsiadującą ścianą prostopadłą do płaszczyzny drzwi.

5. Korytarze łączące muszą spełniać następujące wymogi:

a) muszą posiadać wolną szerokość co najmniej 0,80 m .
Jeśli prowadzą do pomieszczeń przeznaczonych dla więcej niż 80 pasażerów, co najmniej 0,01 m na pasażera muszą spełniać wymagania podane w ust. 3 lit. d) i e) w zakresie szerokości wyjść prowadzących do korytarzy łączących.

b) ich wolna wysokość nie może być mniejsza niż 2,00 m.

c) korytarze łączące przeznaczone dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą posiadać wolną szerokość wynoszącą co najmniej 1,30 m. Korytarze łączące o szerokości ponad 1,50 m muszą być wyposażone w poręcze po obu stronach.

d) jeżeli do pomieszczenia przeznaczonego dla pasażerów prowadzi tylko jeden korytarz łączący, jego wolna szerokość musi wynosić co najmniej 1,00 m.

e) korytarze łączące nie mogą posiadać stopni.

f) muszą one prowadzić wyłącznie na otwarte pokłady, do pomieszczeń lub na schody.

g) ślepe korytarze w obrębie korytarzy łączących nie mogą być dłuższe niż dwa metry.

6. Dodatkowo do przepisów ust. 5, drogi ewakuacyjne muszą spełniać następujące wymogi:

a) układ schodów, wyjść i wyjść awaryjnych musi zapewniać w przypadku pożaru w jakimkolwiek pomieszczeniu możliwość opuszczenia wszystkich pozostałych pomieszczeń;

b) drogi ewakuacyjne muszą prowadzić najkrótszą trasą do stref ewakuacji, o których mowa w ust. 8;

c) drogi ewakuacyjne nie mogą prowadzić przez maszynownie lub kuchnie;

d) na drodze ewakuacyjnej nie mogą być mocowane jakiekolwiek stopnie ścienne z pręta, drabiny itp.;

e) drzwi prowadzące do dróg ewakuacyjnych muszą mieć budowę nieograniczającą minimalnej szerokości drogi ewakuacji, o której mowa w ust. 5 lit. a) lub lit. d);

f) drogi ewakuacyjne i wyjścia awaryjne muszą być czytelnie oznaczone. Oznaczenia muszą być oświetlone przez oświetlenie awaryjne.

7. Drogi ewakuacyjne i wyjścia awaryjne muszą posiadać odpowiedni system instrukcji bezpieczeństwa.

8. Dla wszystkich osób na pokładzie muszą być wyznaczone miejsca zbiórki, spełniające następujące wymogi:

a) łączna powierzchnia miejsc zbiórki (AS) musi wynosić przynajmniej:
statki wycieczkowe: AS = 0,35 ? Fmax [m2],
statki kabinowe: AS = 0,45 ? Fmax [m2],
gdzie:
Fmax największa dopuszczalna liczba pasażerów na pokładzie;

b) powierzchnia każdego miejsca zbiórki lub ewakuacji musi być większa niż 10 m2;

c) w miejscach zbiórki nie mogą znajdować się elementy wyposażenia ruchomego ani mocowanego;

d) w przypadku gdy w pomieszczeniu przeznaczonym na miejsce zbiórki znajduje się element wyposażenia ruchomego, należy zabezpieczyć go przed przemieszczaniem się;

e) sprzęt ratowniczy musi być łatwo dostępny ze stref ewakuacji;

f) bezpieczna ewakuacja ludzi ze stref ewakuacji musi być możliwa z obu stron statku;

g) miejsca zbiórek muszą być usytuowane powyżej linii granicznej;

h) miejsca zbiórek i ewakuacji muszą być wskazane w planie bezpieczeństwa i oznaczone na pokładzie statku;

i)e) jeśli w pomieszczeniu przeznaczonym na miejsce zbiórki znajdują się mocowane na stałe miejsca do siedzenia, liczby osób, dla których są one przeznaczone, można nie uwzględniać podczas obliczania łącznej powierzchni miejsc zbiórki zgodnie z lit. a). Jednak liczba osób, dla których uwzględniono mocowane na stałe miejsca do siedzenia w określonym pomieszczeniu, nie może przewyższać liczby osób, dla których przeznaczone jest miejsce zbiórki w tym pomieszczeniu;
f) (58) sprzęt ratowniczy musi być łatwo dostępny ze stref ewakuacji;
g) (59) bezpieczna ewakuacja ludzi ze stref ewakuacji musi być możliwa z obu stron statku;
h) (60) miejsca zbiórek muszą być usytuowane powyżej linii granicznej;
i) (61) miejsca zbiórek i ewakuacji muszą być wskazane w planie bezpieczeństwa i oznaczone na pokładzie statku;
j) (62) przepisy lit. d) i i) e) odnoszą się również do wolnych pokładów, na których wyznaczono miejsca zbiórki;
k) w przypadku gdy na pokładzie znajduje się zbiorowy sprzęt ratowniczy, o którym mowa w art. 15.09 ust. 5, liczby osób, dla których jest przeznaczony, można nie uwzględniać w obliczeniu łącznej powierzchni miejsc zbiórki wymienionych w lit. a);
l) (63) jednak we wszystkich przypadkach, w których dokonano zmniejszenia zgodnie z lit. i)- e), j) i k), łączna powierzchnia, o której mowa w lit. a), musi być wystarczająca dla co najmniej 50 % największej dopuszczalnej liczby pasażerów.

9. Schody i ich podesty w strefie pasażerskiej muszą spełniać następujące wymogi:

a) muszą być zbudowane zgodnie z normą europejską EN 13056: 2000;

b) muszą posiadać wolną szerokość co najmniej 0,80 m lub, jeśli prowadzą do korytarzy łączących lub schodów używanych przez więcej niż 80 pasażerów, co najmniej 0,01 m na pasażera;

c) muszą posiadać wolną szerokość co najmniej 1,00 m w przypadku, gdy stanowią wyłączny dostęp do pomieszczenia przeznaczonego dla pasażerów;

d) tam gdzie do danego pomieszczenia nie prowadzą co najmniej jedne schody z każdej strony statku, schody muszą znajdować się w obszarze bezpiecznym;

e) ponadto schody przeznaczone dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą spełniać następujące wymogi:

aa) nachylenie schodów nie może przekraczać 38 °;

bb) schody muszą posiadać wolną szerokość co najmniej 0,90 m;

cc) schody spiralne są niedozwolone;

dd) schody nie mogą biec poprzecznie do osi statku;

ee) poręcze schodów muszą wychodzić w rzucie poziomym o 0,30 m poza szczyt i dół schodów, nie blokując przy tym przejścia;

ff) poręcze, przednie krawędzie co najmniej pierwszego i ostatniego stopnia, jak również podłoga po obu końcach schodów muszą być oznaczone wyróżniającym się kolorem.
Windy przeznaczone dla osób z dysfunkcją narządu ruchu oraz urządzenia dźwigowe, takie jak ruchome schody lub podnośniki, muszą być zaprojektowane zgodnie ze stosowną normą lub rozporządzeniem jednego z Państw Członkowskich.

10. Części pokładu przeznaczone dla pasażerów, które nie są ogrodzone, muszą spełniać następujące wymogi:

a) muszą być ogrodzone mocowanym nadburciem o wysokości co najmniej 1,00 m lub barierką zgodną z europejską normą EN 711: 1995, typ konstrukcji PF, PG lub PZ.
Nadburcia i barierki pokładu przeznaczone dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą mieć wysokość co najmniej 1,10 m;

b) musi istnieć możliwość zabezpieczenia otworów i urządzeń przeznaczonych do wejścia lub zejścia ze statku, jak również otworów przeznaczonych do załadunku lub rozładunku, a ich wolna szerokość musi wynosić
co najmniej 1,00 m.
Otwory przeznaczone zwykle do wejścia i zejścia ze statku osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą mieć wolną szerokość co najmniej 1,50 m;

c) w przypadku gdy otwory lub urządzenia przeznaczone do wejścia lub zejścia ze statku nie są widoczne ze sterówki, muszą być zainstalowane optyczne lub elektroniczne urządzenia pomocnicze;

d) siedzące osoby nie mogą ograniczać pola widzenia, o którym mowa w art. 7.02.

11. Musi istnieć możliwość zabezpieczenia przed wstępem osób nieupoważnionych do części statku nieprzeznaczonych dla pasażerów, w szczególności do miejsc z dostępem do sterowni, wciągarek i maszynowni.
Przy każdym takim miejscu dostępu musi być umieszczony w widocznym miejscu symbol wg rys. 1 załącznika I.

12. Schodnie muszą być zaprojektowane zgodnie z europejską normą EN 14206: 2003.
W drodze odstępstwa od art. 10.02 ust. 2 lit. d) ich długość może być mniejsza niż 4 m.

13. Obszary komunikacyjne przeznaczone dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą mieć wolną szerokość co najmniej 1,30 m i nie mogą posiadać progów ani zrębnic o wysokości większej niż 0,025 m.
Ściany w obszarach komunikacyjnych przeznaczonych dla osób z dysfunkcją narządu ruchu muszą być wyposażone w poręcze na wysokości 0,90 m nad podłogą.

14. Drzwi i ściany szklane w obszarach komunikacyjnych, jak i szyby okienne muszą być wykonane ze szkła hartowanego lub klejonego.
Jeśli pozwalają na to wymogi ochrony pożarowej, mogą również być wykonane z materiału syntetycznego pod warunkiem zgodności z wymogami przeciwpożarowymi.
Przeszklone drzwi i ściany dochodzące do podłogi w obszarach komunikacyjnych muszą być w widoczny sposób oznaczone.

15. Nadbudówki zbudowane całkowicie z szyb panoramicznych lub posiadające dach wykonany z takich szyb mogą być wykonane jedynie z materiałów, które w razie wypadku możliwie najbardziej ograniczają ryzyko urazu osób na pokładzie.

16. Instalacje wody pitnej muszą co najmniej spełniać wymogi określone w art. 12.05.

17. Należy zapewnić toalety dla pasażerów. Co najmniej jedna toaleta musi być przystosowana do użytku osób z dysfunkcją narządu ruchu, zgodnie ze stosowną normą lub rozporządzeniem jednego z Państw Członkowskich, i być dostępna z obszarów przeznaczonych dla osób z dysfunkcją narządu ruchu.

18. Kabiny bez otwieralnych okien muszą być podłączone do instalacji wentylacyjnej.

19. Analogicznie, pomieszczenia przeznaczone dla członków załogi lub personelu pokładowego muszą być zgodne z przepisami niniejszego artykułu.

Artykuł 15.07

Układ napędowy

Oprócz głównego układu napędowego, statki muszą być dodatkowo wyposażone w drugi niezależny układ napędowy, który w przypadku awarii głównego układu napędowego zapewnia, aby statek mógł samodzielnie prowadzić dalszą żeglugę.
Drugi układ napędowy musi być umieszczony w oddzielnej maszynowni.
W przypadku gdy obie maszynownie posiadają wspólne ściany, wówczas muszą być wykonane zgodnie z art. 15.11 ust. 2.

Artykuł 15.08

Urządzenia i sprzęt bezpieczeństwa

1. Statki pasażerskie muszą być wyposażone w wewnętrzny system komunikacji głosowej zgodnie z art. 7.08. System ten musi dodatkowo obejmować pomieszczenia użytkowe oraz muszą posiadać - jeżeli nie ma bezpośredniej komunikacji ze sterówką - obszary wejściowe i miejsca ewakuacji dla pasażerów wymienione w art. 15.06 ust. 8.

2. Wszystkie obszary dla pasażerów muszą być w zasięgu systemu głośnikowego.
System powinien być zaprojektowany w sposób zapewniający, aby przekazywane informacje wyraźnie wyróżniały się od szumu tła.
Tam gdzie możliwa jest komunikacja między sterówką a obszarem dla pasażerów, głośniki nie są konieczne.

3. Statek musi być również wyposażony w instalację alarmową. Instalacja ta musi obejmować:

a) system alarmowy, który umożliwi pasażerom, dowództwu statku i członkom załogi zaalarmowanie dowództwa i załogi statku.

Alarm powinien być odbierany wyłącznie w obszarach przeznaczonych dla dowództwa i załogi statku i tylko dowództwo statku powinno mieć możliwość wyłączenia alarmu.
Możliwość uruchomienia alarmu musi być zapewniona co najmniej w następujących miejscach:

aa) w każdej kabinie;

bb) w przejściach, windach i klatkach schodowych, w taki sposób, aby odległość do najbliższego włącznika wynosiła nie więcej niż 10 m, przy czym na każdy przedział wodoszczelny musi przypadać co najmniej jeden włącznik;

cc) w salonach, jadalniach i w podobnych pomieszczeniach mieszkalnych;

dd) w toaletach przeznaczonych dla osób z dysfunkcją narządu ruchu;

ee) w maszynowniach, kuchniach i podobnych pomieszczeniach, gdzie istnieje zagrożenie pożarowe;
ff) w chłodniach i innych magazynach.

Włączniki alarmu muszą być zainstalowane na wysokości od 0,85 m do 1,10 m nad podłogą;

b) system alarmowy umożliwiający dowództwu statku zaalarmowanie pasażerów.
Alarm ten musi być wyraźnie słyszalny we wszystkich pomieszczeniach dostępnych dla pasażerów.
Musi być zapewniona możliwość uruchamiania alarmu ze sterówki i miejsca, w którym stale przebywa personel;

c) system alarmowy umożliwiający dowództwu statku zaalarmowanie załogi i personelu pokładowego.

System alarmowy wymieniony w art. 7.09 ust. 1 musi również mieć wystarczający zasięg, by docierać do pomieszczeń, w których przebywa personel pokładowy, a także do chłodni i innych magazynów.
Wyłączniki alarmu muszą być zabezpieczone przed niezamierzonym użyciem.

4. Każdy przedział wodoszczelny powinien być wyposażony w alarm poziomu.

5. Należy zapewnić dwie silnikowe pompy zęzowe.

6. Musi być dostępny system pomp zęzowych z zainstalowanym na stałe orurowaniem.

7. Musi być zapewniona możliwość otwarcia od wewnątrz drzwi chłodni, nawet kiedy są zamknięte.

8. Jeżeli części instalacji barowej wykorzystującej CO2 znajdują się w pomieszczeniach poniżej pokładu, muszą one być wyposażone w automatyczny system wentylacji, który włącza się samoczynnie po otwarciu drzwi lub włazu do pomieszczenia.
Przewody wentylacyjne muszą być doprowadzone do wysokości 0,05 m od podłogi tego pomieszczenia.

9. Oprócz zestawów pierwszej pomocy zgodnie z art. 10.02 ust. 2 lit. f), należy zapewnić dodatkową wystarczającą liczbę zestawów pierwszej pomocy.
Zestawy pierwszej pomocy i ich rozmieszczenie muszą być zgodne z wymogami określonymi w art. 10.02 ust. 2 lit. f).

Artykuł 15.09

Środki ratunkowe

1. Oprócz kół ratunkowych, o których mowa w art. 10.05 ust. 1, wszystkie części pokładu przeznaczone dla pasażerów i niezamknięte muszą być wyposażone w odpowiednie koła ratunkowe umieszczone po obu stronach statku w odległości nie większej niż 20 m od siebie.
Koła ratunkowe uznaje się za odpowiednie, jeśli są one zgodne z:

- normą europejską EN 14144: 2003, lub

- Międzynarodową konwencją o bezpieczeństwie życia na morzu (SOLAS z 1974 r.), rozdział III, przepis 7.1 oraz Międzynarodowym kodeksem środków ratunkowych (LSA), ust. 2.1.

Połowa wszystkich wymaganych kół musi być wyposażona w nietonącą linkę o długości co najmniej 30 m i średnicy od 8 do 11 mm.
Druga połowa wymaganych kół musi być wyposażona w samozapalające się światło zasilane z baterii i niegasnące w wodzie.

2. Oprócz kół ratunkowych wymienionych w ust. 1 cały personel pokładowy musi mieć łatwy dostęp do osobistych środków ratunkowych, o których mowa w art. 10.05 ust. 2.
Dla personelu pokładowego nieodpowiedzialnego za obowiązki przepisane instrukcją bezpieczeństwa dopuszcza się nienadmuchiwane lub półautomatycznie nadmuchiwane kamizelki ratunkowe zgodne z normami podanymi w art. 10.05 ust. 2.

3. Statki pasażerskie muszą być wyposażone w odpowiedni sprzęt do bezpiecznego przenoszenia osób na płytkie wody, na brzeg lub na inną jednostkę.

4. Oprócz środków ratunkowych wymienionych w ust. 1 i 2 należy zapewnić osobiste środki ratunkowe, o których mowa w art. 10.05 ust. 2, dla 100% maksymalnej dopuszczalnej liczby pasażerów.
Dopuszcza się nienadmuchiwane lub półautomatycznie nadmuchiwane kamizelki ratunkowe zgodne z normami podanymi w art. 10.05 ust. 2.
W przypadkach gdy osobiste środki ratunkowe, wymienione w ust. 1, nie nadają się dla dzieci, należy zapewnić osobiste środki ratunkowe, przeznaczone dla dzieci ważących nie więcej niż 30 kg dla 10 % maksymalnej dopuszczalnej liczby pasażerów zgodnie z normą europejską EN 395: 1998.

5. "Zbiorowe środki ratunkowe" oznaczają łodzie towarzyszące zgodnie z art. 10.04 i tratwy ratunkowe.

Tratwy ratunkowe muszą:

a) być wyposażone w opis informujący o ich przeznaczaniu i dopuszczalnej liczbie osób;

b) zapewniać wystarczającą ilość miejsca dla dopuszczalnej liczby osób przewożonych na siedząco;

c) zapewniać wypór co najmniej 750 N na osobę w wodzie słodkiej;

d) być wyposażone w linkę połączoną ze statkiem pasażerskim, aby zapobiec odpłynięciu;

e) być wykonane z odpowiednich materiałów i być odporne na ropę, produkty ropopochodne i temperatury do 50 °C;

f) przyjąć i utrzymywać stabilne położenie na powierzchni wody i muszą być wyposażone w odpowiednie urządzenia umożliwiające trzymanie się podanej liczbie osób;

g) być w kolorze pomarańczowym odblaskowym lub posiadać trwale związane powierzchnie odblaskowe koloru pomarańczowego, widoczne ze wszystkich stron, wielkości co najmniej 100 cm2;

h) umożliwiać szybkie i bezpieczne spuszczenie za burtę przez jedną osobę lub swobodne wypływanie na wodę; oraz

i) być wyposażone w odpowiednie środki umożliwiające ewakuację z obszarów ewakuacji wymienionych w art. 15.06 ust. 8 na tratwy ratunkowe, w przypadku gdy odległość pionowa między pokładem obszarów ewakuacji a wodnicą maksymalnego dopuszczalnego zanurzenia jest większa niż 1 m.

6. Dodatkowe zbiorowe środki ratunkowe stanowią przedmioty wyposażenia zapewniające wypór większej liczby osób znajdujących się w wodzie. Środki takie muszą:

a) być wyposażone w opisy informujące o jego przeznaczaniu i dopuszczalnej liczbie osób,

b) zapewniać wypór co najmniej 750 N na osobę w wodzie słodkiej;

c) być wykonane z odpowiednich materiałów i być odporne na ropę, produkty ropopochodne i
temperatury do 50 ° C;

d) przyjąć i utrzymywać stabilne położenie na powierzchni wody i być wyposażone w odpowiednie urządzenia umożliwiające trzymanie się podanej liczbie osób;

e) być w kolorze pomarańczowym odblaskowym lub posiadać trwale związane powierzchnie odblaskowe koloru pomarańczowego, widoczne ze wszystkich stron, wielkości co najmniej 100 cm2; oraz

f) umożliwiać szybkie i bezpieczne spuszczenie za burtę przez jedną osobę lub swobodne wypływanie na wodę.

7. Dodatkowo, nadmuchiwane zbiorowe środki ratunkowe muszą:

a) posiadać co najmniej dwie oddzielne komory powietrzne;

b) nadmuchiwać się automatycznie przy zetknięciu się z powierzchnią wody lub za ręcznym uruchomieniem tej funkcji;

c) przyjąć i utrzymywać stabilne położenie na powierzchni wody niezależnie od obciążania, nawet wtedy gdy nadmuchana jest tylko połowa komór powietrznych.

8. Środki ratunkowe muszą być rozmieszczone na pokładzie w taki sposób, aby w razie potrzeby można było do nich dotrzeć łatwo i bezpiecznie.
Zakryte miejsca ich składowania muszą być wyraźnie oznaczone.

9. Środki ratunkowe muszą zostać sprawdzone zgodnie z instrukcją producenta.

10. Łódź towarzysząca musi być wyposażona w silnik i reflektor-szperacz.

11. Muszą być zapewnione odpowiednie nosze.

Artykuł 15.10

Instalacje elektryczne

1. Do celów oświetlenia dopuszczalne są wyłącznie instalacje elektryczne.

2. Artykuł 9.16 ust. 3 odnosi się również do przejść i pomieszczeń rekreacyjnych dla pasażerów.

3. Należy zapewnić odpowiednie oświetlenie i oświetlenie awaryjne w pomieszczeniach i miejscach, takich jak:

a) miejsca, w których przechowywane są środki ratunkowe i w których są one zwyczajowo przygotowywane do użycia;

b) drogi ewakuacji, wejścia dla pasażerów, w tym schodnie, wejścia i wyjścia, korytarze łączące, windy i schody do kwater, kabin i rejonów zakwaterowania;

c) oznaczenia dróg ewakuacji i wyjść awaryjnych;

d) inne obszary, przeznaczone dla osób z ograniczonymi możliwościami ruchowymi;

e) pomieszczenia użytkowe, maszynownie, pomieszczenia maszyny sterowej i ich wyjścia;

f) sterówka;

g) pomieszczenie awaryjnego zasilania;

h) miejsca, w których znajdują się gaśnice i elementy obsługowe instalacji gaśniczych;

i) obszary, w których pasażerowie, personel pokładowy i załoga zbierają się w razie zagrożenia.

4. Należy zapewnić awaryjną siłownię wyposażoną w źródło zasilania awaryjnego i awaryjną tablicę rozdzielczą, które w razie awarii zasilania następujących urządzeń, natychmiastowo przejmą zasilanie, o ile urządzenia te nie posiadają własnego źródła zasilania:

a) latarnie nawigacyjne;

b) dźwiękowe urządzenia sygnalizacyjne;

c) oświetlenie awaryjne, zgodnie z ust. 3;

d) instalacje radiotelefoniczne;

e) system alarmowy, głośnikowy i pokładowy system komunikacji głosowej;

f) reflektory zgodnie z art. 10.02 ust. 2 lit. i);

g) instalacja alarmowa przeciwpożarowa;

h) inny sprzęt bezpieczeństwa, taki jak automatyczna ciśnieniowa instalacja tryskaczowa lub pompy gaśnicze;

i) windy i sprzęt dźwigowy, zgodnie z art. 15.06 ust. 9, zdanie drugie.

5. Oprawy oświetleniowe oświetlenia awaryjnego muszą być oznaczone jako takie.

6. Siłownia awaryjna instalowana jest powyżej linii granicznej lub tak daleko, jak to tylko możliwe, od źródeł energii, o których mowa w art. 9.02 ust. 1, tak aby, w przypadku zalania, o którym mowa w art. 15.03 ust. 9, zagwarantować, że siłowania nie zostanie zalana w tym samym czasie, co źródła energii.

7. Dopuszcza się następujące urządzenia jako awaryjne źródła zasilania:

a) agregaty z własnym niezależnym zasilaniem paliwem i niezależnym układem chłodzącym, które w razie zaniku napięcia w sieci automatycznie włączają się przejmując zasilanie w ciągu 30 sekund lub, w przypadku gdy urządzenia te znajdują się w bezpośredniej bliskości sterówki lub innego miejsca, w którym stale przebywają członkowie załogi, mogą zostać uruchomione ręcznie; lub

b) akumulatory, które w razie zaniku napięcia w sieci uruchamiają się automatycznie lub, w przypadku gdy znajdują się w bezpośredniej bliskości sterówki lub innego miejsca, w którym stale przebywają członkowie załogi, mogą zostać uruchomione ręcznie.
Akumulatory muszą być w stanie zapewnić zasilanie ww. odbiornikom energii przez wymagany okres bez doładowania i bez niedopuszczalnych obniżeń napięcia.

8. Przewidywany okres pracy zasilania awaryjnego należy określić zgodnie z przeznaczeniem statku pasażerskiego. Okres ten nie może być krótszy niż 30 minut.

9. Przy okazji przeprowadzania badań zgodnie z art. 2.09 należy przebadać oporność izolacji i uziemienie.

10. Źródła zasilania zgodnie z art. 9.02 ust. 1 muszą być od siebie niezależne.

11. Zakłócenia w głównej lub awaryjnej instalacji zasilającej nie mogą mieć wpływu na bezpieczeństwo eksploatacyjne drugiej instalacji.

Artykuł 15.11

Ochrona przeciwpożarowa

1. Zgodność materiałów i części składowych z wymaganiami ochrony przeciwpożarowej musi zostać potwierdzona przez akredytowaną instytucję przeprowadzającą badania na podstawie właściwych przepisów dotyczących badań.

a) Instytucja przeprowadzająca badania musi spełniać wymagania:

aa) Kodeksu procedur prób ogniowych; lub

bb) Europejskiej normy EN ISO/IEC 17025: 2000 dotyczącej ogólnych wymagań odnośnie do kompetencji laboratoriów badawczych i kalibracyjnych.

b) Uznane metody badań określających niepalność materiałów:

aa) załącznik 1 część 1 kodeksu procedur prób ogniowych;

bb) równoważne przepisy jednego z Państw Członkowskich.

c) Uznane metody badań określających zdolność materiałów do wstrzymywania płomienia:

aa) odpowiednie przepisy określone w załączniku 1 części 5 (próba palności powierzchni), 6 (próba dla poszycia pokładu), 7 (próba dla wiszących tkanin i tworzyw sztucznych), 8 (próba dla mebli tapicerowanych) i 9 (próba dla elementów pościeli) kodeksu procedur prób ogniowych;

bb) równoważne przepisy jednego z Państw Członkowskich.

d) Uznane metody prób określające ognioodporność:

aa) (69) załącznik I część 3 kodeksu procedur prób ogniowych; oraz

bb) równoważne przepisy jednego z Państw Członkowskich;

e) Komisja inspekcyjna może, zgodnie z kodeksem procedur prób ogniowych, zalecić przeprowadzenie próby na próbce przegrody w celu sprawdzenia zgodności z przepisami ust. 2 dotyczącymi odporności na podwyższoną temperaturę.

2. Przegrody

a) pomiędzy pomieszczeniami muszą być zaprojektowane zgodnie z następującymi tabelami:

(aa) tabela przegród pomiędzy pomieszczeniami bez zainstalowanej instalacji ciśnieniowo-tryskaczowej zgodnie z art. 10.03a

Pomieszczenia
Ośrodki sterownia
Klatki schodowe
Miejsca zbiórki
Pomieszczenia mieszkalne
Maszynownie
Kuchnie
Magazyny

Ośrodki sterownia
-
AO
A0/B15(1)
A30
A60
A60
A60

Klatki schodowe

-
AO
A30
A60
A60
A60

Miejsca zbiórki


-
A30/B15(2)
A60
A60
A60

Pomieszczenia mieszkalne



-/BI 5(3)
A60
A60
A60

Maszynownie




A60/A0(4)
A60
A60

Kuchnie





AO
A60/B15(5)

Magazyny






-

(1) Przegrody pomiędzy ośrodkami sterowania a wewnętrznymi obszarami zbiórek muszą odpowiadać typowi AO, natomiast w przypadku zewnętrznych obszarów zbiórek - wyłącznie typowi BI5.

(2) Przegrody pomiędzy salonami a wewnętrznymi obszarami zbiórek muszą odpowiadać typowi A30, natomiast w przypadku zewnętrznych obszarów zbiórek - wyłącznie typowi BI5.

(3) Przegrody pomiędzy kabinami sąsiadującymi w pionie, przegrody pomiędzy kabinami a korytarzami i pionowe przegrody oddzielające miejsca pobytu pasażerów zgodnie z sekcją 10 muszą odpowiadać typowi BI 5, a dla pomieszczeń z ciśnieniową instalacją tryskaczową - typowi BO.

(4) Przegrody pomiędzy maszynowniami zgodnie z art. 15.07 i 15.10 ust. 6 muszą odpowiadać typowi A60; w innych przypadkach muszą odpowiadać typowi AO.

(5) Typ B15 jest wystarczający dla przegród pomiędzy kuchniami a chłodniami i magazynami żywności.


(bb) tabela przegród pomiędzy pomieszczeniami z zainstalowaną instalacji ciśnieniowo-tryskaczowej zgodnie z art. 10.03a

Pomieszczenia
Ośrodki sterownia
Klatki schodowe
Miejsca zbiórki
Pomieszczenia mieszkalne
Maszynownie
Kuchnie
Magazyny

Ośrodki sterownia
-
AO
A0/B15(1)
AO
A60
A30
A30

Klatki schodowe

-
AO
AO
A60
A30
AO

Miejsca zbiórki


-
A30/B15(2)
A60
A30
A30

Pomieszczenia mieszkalne



-/BO(3)
A60
A30
AO

Maszynownie




A60/A0(4)
A60
A60

Kuchnie





-
B15

Magazyny






-

(1) Przegrody pomiędzy ośrodkami sterowania a wewnętrznymi obszarami zbiórek muszą odpowiadać typowi AO, natomiast w przypadku zewnętrznych obszarów zbiórek - wyłącznie typowi BI5.

(2) Przegrody pomiędzy salonami a wewnętrznymi obszarami zbiórek muszą odpowiadać typowi A30, natomiast w przypadku zewnętrznych obszarów zbiórek - wyłącznie typowi BI5.

(3) Przegrody pomiędzy kabinami sąsiadującymi w pionie, przegrody pomiędzy kabinami a korytarzami i pionowe przegrody oddzielające miejsca pobytu pasażerów zgodnie z sekcją 10 muszą odpowiadać typowi BI 5, a dla pomieszczeń z ciśnieniową instalacją tryskaczową - typowi BO.

(4) Przegrody pomiędzy maszynowniami zgodnie z art. 15.07 i 15.10 ust. 6 muszą odpowiadać typowi A60; w innych przypadkach muszą odpowiadać typowi A0.


b) przegrody typu A to grodzie, ściany i pokłady spełniające następujące wymogi:
(aa) wykonane są ze stali lub innego równoważnego materiału;
(bb) są w odpowiedni sposób usztywnione;
(cc) są izolowane dopuszczonym materiałem niepalnym w ten sposób, że średnia temperatura powierzchni po stronie przeciwnej w stosunku do ognia podnosi się o nie więcej niż 140 °C powyżej temperatury początkowej i w żadnym punkcie, w tym również spoinach pionowych, nie podnosi się o więcej niż 180 °C powyżej temperatury początkowej w następujących okresach:
Typ A60 - 60 minut
Typ A30 - 30 minut
Typ A0 - 0 minut;
(dd) wykonane są w sposób uniemożliwiający przedostanie się dymu i płomieni w ciągu pierwszej godziny standardowej próby ogniowej;

c) przegrody typu B to grodzie, ściany, pokłady, stropy lub okładziny zgodne z następującymi wymogami:

(aa) wykonane są z dopuszczonego materiału niepalnego.
Ponadto wszystkie materiały wykorzystane do budowy i montażu przegród są niepalne, z wyjątkiem okładziny, która musi co najmniej wstrzymywać płomień;

(bb) mają taką wartość, że średnia temperatura powierzchni po stronie przeciwnej w stosunku do ognia podnosi się o nie więcej niż 140 °C powyżej temperatury początkowej i w żadnym punkcie, w tym również spoinach pionowych, nie podnosi się o więcej niż 225 °C powyżej temperatury początkowej w następujących okresach:
Typ B15 - 15 minut
Typ B0 - 0 minut;
(cc) wykonane są w sposób uniemożliwiający przedostanie się płomieni w ciągu pierwszej godziny standardowej próby ogniowej.

3. Farby, lakiery i inne środki nakładane na powierzchnie, jak również pokrycie pokładu, zastosowane w pomieszczeniach zamkniętych, oprócz maszynowni i magazynów, muszą mieć właściwości wstrzymujące płomień. Wykładziny dywanowe, tkaniny, zasłony i inne wiszące materiały włókiennicze, jak również tapicerowane meble i pościel muszą mieć właściwości wstrzymujące płomień, w przypadku gdy pomieszczenie, w którym się znajdują, nie jest wyposażone w ciśnieniową instalację tryskaczową zgodnie z art. 10.03a.

4. Stropy i okładziny ścian w pomieszczeniach mieszkalnych, w tym ich podłoża, muszą, jeśli pomieszczenia te nie są wyposażone w ciśnieniową instalację tryskaczową zgodnie z art. 10.03a, być wykonane z materiałów niepalnych, z wyjątkiem ich powierzchni zewnętrznych, które muszą mieć co najmniej właściwości wstrzymujące płomień.

5. W pomieszczeniach mieszkalnych, w których znajdują się obszary zbiórek, meble i elementy zamontowane muszą, jeśli pomieszczenia nie są wyposażone w ciśnieniową instalację tryskaczową zgodnie z art. 10.03a, być wykonane z materiałów niepalnych.

6. Farby, lakiery i inne materiały zastosowane na powierzchniach pomieszczeń wewnętrznych nie mogą wytwarzać nadmiernej ilości dymu lub substancji toksycznych. Należy to potwierdzić zgodnie z kodeksem procedur prób ogniowych.

7. Materiały izolacyjne w pomieszczeniach mieszkalnych muszą być niepalne. Nie odnosi się to do izolacji stosowanych na przewodach z chłodziwem. Powierzchnie materiałów izolacyjnych zastosowanych na przewodach muszą mieć co najmniej właściwości wstrzymujące płomień.

8. Drzwi w przegrodach zgodnie z ust. 2 muszą być zgodne z następującymi wymogami:

a) muszą spełniać te same wymogi określone w ust. 2, które muszą spełniać przegrody;

b) muszą być samozamykające się w przypadku drzwi w ścianach działowych, o których mowa w ust. 10 lub w przypadku zabudowy maszynowni, kuchni i klatek schodowych;

c) drzwi samozamykające się, które pozostają otwarte podczas normalnego użytkowania muszą mieć możliwość zamykania ich z miejsca oraz zdalnie ze stanowiska, na którym stale przebywają członkowie załogi lub personel pokładowy.
Po zdalnym ich zamknięciu, drzwi muszą się dać ponownie otworzyć z miejsca i bezpiecznie zamknąć;

d) drzwi wodoszczelne zgodnie z art. 15.02 nie wymagają izolacji.

9. Ściany, o których mowa w ust. 2, muszą stanowić ciągłość od pokładu do pokładu lub kończyć się pokładami ciągłymi, które są zgodne z wymogami ust. 2.

10. Następujące obszary dla pasażerów muszą być dzielone przegrodami pionowymi, jak określono w ust. 2:

a) obszary dla pasażerów o całkowitej powierzchni ponad 800 m2;

b) obszary dla pasażerów z kabinami w odległości nie większej niż 40 m od siebie.
Przegrody pionowe muszą w normalnych warunkach być dymoszczelne i muszą stanowić ciągłość od pokładu do pokładu.

11. Pustki nad sufitem, poniżej podłogi i za okładzinami ścian muszą być oddzielone w odstępach nie przekraczających 14 m niepalnymi ogranicznikami ciągu, które w razie pożaru zapewniają skuteczną osłonę przed ogniem.

12. Schody muszą być wykonane ze stali lub innego równoważnego niepalnego materiału.

13. Schody wewnętrzne i windy na wszystkich poziomach muszą być obudowane ścianami zgodnie z ust. 2.

Dopuszczalne są następujące wyjątki:

a) schody łączące tylko dwa pokłady nie muszą być obudowane, jeśli schody na jednym z pokładów są obudowane ścianami zgodnie z ust. 2;

b) w pomieszczeniu mieszkalnym schody nie muszą być obudowane, jeśli znajdują się całkowicie wewnątrz pomieszczenia i

aa) jeśli pomieszczenie obejmuje tylko dwa pokłady; lub

bb) jeśli pomieszczenie jest na wszystkich pokładach wyposażone w ciśnieniową instalację tryskaczową zgodnie z art. 10.03a, w instalację odprowadzania dymu zgodnie z ust. 16 i jeśli na wszystkich pokładach posiada dostęp do schodów.

14. Instalacje wentylacyjne i napowietrzające muszą być zgodne z następującymi wymogami:

a) muszą być wykonane w taki sposób, aby nie dopuszczać do rozprzestrzeniania ognia i dymu;

b) otwory nawiewu i wywiewu powietrza i instalacji napowietrzającej muszą być wykonane w taki sposób, aby umożliwiały ich zamknięcie;

c) przewody wentylacyjne muszą być wykonane ze stali lub równoważnego materiału niepalnego i muszą być bezpiecznie połączone z sobą i nadbudówką statku;

d) w przypadku gdy przewody wentylacyjne o przekroju większym niż 0,02 m2 przechodzą przez przegrody typu A zgodnie z ust. 2 lub przegrody zgodnie z ust. 10, należy je wyposażyć w klapy przeciwpożarowe działające samoczynnie i sterowane zdalnie z miejsca, w którym stale przebywa personel pokładowy lub członkowie załogi;

e) instalacje wentylacyjne kuchni i maszynowni muszą być oddzielone od instalacji wentylacyjnych innych obszarów;

f) przewody wywiewu muszą być wyposażone w zamykane włazy do celów inspekcji i czyszczenia. Włazy te muszą być umieszczone w pobliżu klap przeciwpożarowych;

g) należy zapewnić możliwość wyłączenia wbudowanych wentylatorów ze stanowiska centralnego miejsca poza maszynownią.

15. Kuchnie muszą być wyposażone w instalacje wentylacyjne i kuchenki z wyciągami.
Przewody wywiewu wyciągów muszą być zgodne z wymogami określonymi w ust. 14 i dodatkowo muszą być wyposażone w ręcznie uruchamiane klapy przeciwpożarowe na czerpniach.

16. Stanowiska kontrolne, schody i wewnętrzne obszary ewakuacji muszą być wyposażone w instalację odprowadzającą dym z wywiewem naturalnym lub mechanicznym. Instalacje odprowadzania dymu muszą być zgodne z następującymi wymogami:

a) muszą mieć wystarczającą moc i niezawodność;

b) muszą być zgodne z warunkami użytkowania statków pasażerskich;

c) w przypadku gdy instalacje do odprowadzania dymu służą również jako wentylatory główne pomieszczeń, nie może to utrudniać ich pracy jako instalacji do odprowadzania dymu w przypadku pożaru;

d) instalacje do odprowadzania dymu muszą być wyposażone w ręczne urządzenie uruchamiające;

e) dodatkowo należy zapewnić możliwość sterowania mechanicznymi instalacjami do odprowadzania dymu z miejsca, w którym stale przebywa personel pokładowy lub członkowie załogi;

f) instalacje do odprowadzania dymu z wywiewem naturalnym należy wyposażyć w mechanizm otwierający, uruchamiany ręcznie lub ze źródła energii położonego wewnątrz wyciągu;

g) ręcznie sterowane urządzenia uruchamiające i mechanizmy otwierające muszą być dostępne od wewnątrz lub od zewnątrz pomieszczenia chronionego.

17. Pomieszczenia mieszkalne bez stałego nadzoru personelu pokładowego lub członków załogi, kuchnie, maszynownie i inne pomieszczenia zagrożone należy połączyć ze specjalną instalacją alarmową przeciwpożarową. Obecność pożaru i jego dokładne położenie muszą być automatycznie ukazane w miejscu, w którym stale przebywa personel pokładowy lub członkowie załogi.

Artykuł 15.12

Gaszenie ognia

1. Oprócz gaśnic przenośnych zgodnie z art. 10.03 należy zapewnić na pokładzie następujące gaśnice przenośne:

a) jedna gaśnica przenośna na każde 120 m2 powierzchni brutto stropów w pomieszczeniach pasażerskich;

b) jedna gaśnica przenośna na każdą rozpoczętą grupę 10 kabin;

c) jedna gaśnica przenośna w każdej kuchni i w pobliżu każdego pomieszczenia, w którym przechowuje lub użytkuje się płyny łatwopalne.
W kuchniach należy zapewnić środki gaśnicze odpowiednie do gaszenia pożarów tłuszczu.
Wyżej wymienione dodatkowe gaśnice muszą być zgodne z wymogami określonymi w art. 10.03 ust. 2 i zainstalowane i rozmieszczone na statku w taki sposób, aby w przypadku wystąpienia pożaru w jakimkolwiek miejscu i czasie były natychmiastowo dostępne.
Kuchnie, salony fryzjerskie i perfumerie muszą być również wyposażone w koc gaśniczy w sposób umożliwiający natychmiastowe użycie.

2. Statki pasażerskie należy wyposażyć w instalację hydrantową zawierającą:

a) dwie silnikowe pompy gaśnicze o wystarczającej wydajności, z których jedna jest zainstalowana na stałe;

b) instalacje wody gaśniczej z wystarczającą liczbą hydrantów z zamocowanymi na stałe wężami gaśniczymi o długości co najmniej 20 m wyposażonymi w prądownice umożliwiające wytwarzanie strumienia rozpylonego lub zwartego oraz odcięcie strumienia.

3. Instalacje hydrantowe należy zaprojektować i wymiarować taki w sposób, aby:

a) jakikolwiek punkt na statku był w zasięgu co najmniej dwu hydrantów usytuowanych w różnych miejscach, każdy z pojedynczym wężem długości nie przekraczającej 20 m;

b) ciśnienie w hydrantach wynosiło co najmniej 300 kPa;
c) na wszystkich pokładach osiągalny był strumień wody o długości co najmniej 6 m.

Jeśli zastosowano szafki hydrantowe, na zewnętrznej stronie szafki należy umieścić symbol "Wąż gaśniczy" odpowiadający rys. 5 załącznika I o długości boku co najmniej 10 cm.

4. Zawory hydrantu gwintowane lub kurkowe muszą być wykonane w sposób umożliwiający oddzielenie i usunięcie węża gaśniczego podczas pracy pomp gaśniczych.

5. Węże gaśnicze na obszarze wewnętrznym muszą być zwinięte na zamontowanym na osi bębnie do zwijania.

6. Materiały, z których wykonany jest sprzęt gaśniczy, muszą być odporne na wysoką temperaturę lub stosownie zabezpieczone przed utratą sprawności w wyniku nadmiernej temperatury.

7. Przewody i hydranty muszą być zainstalowane w sposób uniemożliwiający ich zamarzanie.

8. Obie pompy pożarowe muszą:

a) być zainstalowane lub umieszczone w oddzielnych pomieszczeniach;

b) móc pracować niezależne od siebie;

c) każda z osobna umożliwiać na wszystkich pokładach utrzymywanie niezbędnego ciśnienia hydrantów i niezbędną długość strumienia wody;

) być zainstalowane przed grodzią rufową.
Pompy gaśnicze mogą być również wykorzystywane w celach ogólnych.

9. Maszynownie muszą być wyposażone w stały system gaśniczy zgodnie art. 10.03b.

10. Statki kabinowe muszą być wyposażone w:

a) dwa zestawy aparatów oddechowych odpowiadających europejskiej normie EN 137: 1993 wyposażone w maski na całą twarz zgodne z europejską normą EN 136: 1998;

b) dwa zestawy sprzętu zawierającego co najmniej ubranie ochronne, kask, buty, rękawice, toporek, łom, latarkę i linkę asekuracyjną;

c) cztery kaptury ucieczkowe.

Artykuł 15.13

Organizacja bezpieczeństwa

1. Na pokładzie statku pasażerskiego należy zapewnić instrukcje bezpieczeństwa.
Instrukcja bezpieczeństwa określa obowiązki załogi i personelu pokładowego w razie następujących okoliczności:

a) awarii;

b) pożaru na pokładzie;

c) ewakuacji pasażerów;

d) alarmu "człowiek za burtą".

Należy przy tym uwzględnić szczególne środki bezpieczeństwa dla osób z dysfunkcją narządu ruchu.
Członkom załogi i personelowi pokładowemu, którzy mają przypisane zadania w instrukcji bezpieczeństwa, należy przydzielić obowiązki w zależności od stanowiska.
W szczególności instrukcje dla załogi muszą przez określone zapisy zapewniać w przypadku niebezpieczeństwa natychmiastowe hermetyczne zamknięcie drzwi i włazów w grodziach wodoszczelnych wymienionych w art. 15.02.

2. Instrukcja bezpieczeństwa zawiera plan bezpieczeństwa dla statku, który jasno i precyzyjnie określa:

a) obszary przewidziane do użytkowania przez osoby z ograniczonymi zdolnościami ruchowymi;

b) drogi ewakuacji, wyjścia awaryjne, miejsca zbiórki i ewakuacji wymienione w art. 15.06 ust. 8;

c) sprzęt ratunkowy i łodzie towarzyszące;

d) gaśnice i samoczynne instalacje gaśnicze ciśnieniowo-tryskaczowe;

e) inny sprzęt bezpieczeństwa;

f) instalację alarmową wymienioną w art. 15.08 ust. 3 lit. a);

g) instalację alarmową wymienioną w art. 15.08 ust. 3 lit. b) i c);

h) drzwi w grodziach zgodnie z art. 15.02 ust. 5 i miejsca, z których są sterowane,
a także inne otwory zgodnie z art. 15.02 ust. 9, 10 i 13 oraz art. 15.03 ust. 12;

i) drzwi zgodnie z art. 15.11 ust. 8;


j) klapy przeciwpożarowe;

k) instalację alarmową przeciwpożarową;

l) siłownię awaryjną;

m) elementy obsługowe instalacji wentylacyjnej;

n) przyłącza do zasilania z lądu;

o) elementy odcinające przewodów paliwowych;

p) instalacje płynnego gazu;

q) instalacje głośnikowe;

r) sprzęt radiotelefoniczny;

s) zestawy pierwszej pomocy.

3. Instrukcja bezpieczeństwa, o której mowa w ust. 1 i schemat bezpieczeństwa, o którym mowa w ust. 2, muszą być:

a) zatwierdzone przez komisję inspekcyjną;

b) umieszczone w widoczny sposób w odpowiednim miejscu na każdym pokładzie.

4. W każdej kabinie muszą być umieszczone instrukcje postępowania dla pasażerów, jak również uproszczony schemat bezpieczeństwa zawierający wyłącznie informacje wymienione w ust. 2 lit. a)-f).
Instrukcje postępowania muszą zawierać co najmniej:

a) opis sytuacji nagłej
- pożar,
- zalanie,
- ogólne zagrożenie;

b) opis odpowiednich sygnałów alarmowych;

c) instrukcje odnośnie do:
- drogi ewakuacji,
- postępowania,
- zachowania spokoju;

d) wskazówki odnośnie do:
- palenia,
- użycia ognia i otwartego płomienia,
- otwierania okien,
- użycia określonych urządzeń.

Niniejsze informacje muszą być dostępne w języku niemieckim, angielskim, francuskim i niderlandzkim.

Artykuł 15.14

Urządzenia do odbioru i odprowadzania ścieków gospodarczych

1. Statki pasażerskie należy wyposażyć w zbiorniki do odbioru ścieków lub odpowiednie oczyszczalnie pokładowe.

2. Zbiorniki do odbioru ścieków muszą mieć wystarczającą objętość.
Zbiorniki muszą posiadać urządzenie wyposażone we wskaźnik poziomu zawartości.
Do opróżniania zbiorników należy również zapewnić pompy pokładowe i przewody, umożliwiające zrzut ścieków z obu stron statku.
Należy zapewnić możliwość przeprowadzenia ścieków z innego statku.
Przewody należy wyposażyć w złącze wylotowe zgodnie z europejską normą EN 1306: 1996.

Artykuł 15.15

Odstępstwa dla określonych statków pasażerskich

1. Statki pasażerskie dopuszczone do przewozu maksymalnie 50 pasażerów i o długości LWL nieprzekraczającej 25 m muszą wykazać się odpowiednią statecznością po uszkodzeniu, o którym mowa w art. 15.03 ust. 7 do 13 lub, alternatywnie, muszą się wykazać zgodnością z następującymi kryteriami po zalaniu symetrycznym:

a) (73) zanurzenie statku nie powinno przekraczać linii granicznej; oraz

b) wysokość metacentryczna GMR nie może być mniejsza niż 0,10 m.

Należy zapewnić niezbędny pozostały wypór przez dobór odpowiedniego materiału do konstrukcji kadłuba lub za pomocą pływaków z pianki zamkniętokomórkowej, trwale połączonych z kadłubem.
W przypadku statków o długości większej niż 15 m można zapewnić pozostały wypór, stosując połączenie pływaków i podziału grodzi odpowiadającego statusowi jednoprzedziałowemu w rozumieniu art. 15.03.

2. W przypadku statków pasażerskich, o których mowa w ust. 1, komisja inspekcyjna może dopuścić minimalne odstępstwa od wolnej wysokości określonej w art. 15.06 ust. 3 lit. c) i ust. 5 lit. b).
Odstępstwa nie mogą być większe niż 5 %. W przypadku zastosowania odstępstw odpowiednie części statków należy oznaczyć kolorem.

3. W drodze odstępstwa od art. 15.03 ust. 9, statki pasażerskie długości nieprzekraczającej 45 m i mające zezwolenie na przewóz nie więcej niż 250 pasażerów nie muszą posiadać statusu dwuprzedziałowego.

4. (pozostawiono puste)

5. Komisja inspekcyjna może odstąpić od zastosowania art. 10.04 w przypadku statków pasażerskich mających zezwolenie na transport nie więcej niż 250 pasażerów i o długości LWL nieprzekraczającej 25 m, jeżeli statek jest wyposażony w platformę dostępną z każdej strony statku umieszczoną bezpośrednio nad linią wody, aby można było wydostać ratowane osoby z wody.
Statek pasażerski może być wyposażony w porównywalne urządzenie, przy czym:

a) do obsługi urządzenia wystarczy jedna osoba;

b) dozwolone są urządzenia ruchome;

c) urządzenie jest umieszczone poza obszarem zagrożenia zespołów napędowych;

d) niezbędne jest zapewnienie skutecznej komunikacji pomiędzy kapitanem a osobą obsługującą urządzenie.

6. Komisja inspekcyjna może odstąpić od zastosowania art. 10.04 w przypadku statków pasażerskich mających zezwolenie na transport nie więcej niż 600 pasażerów i długości nieprzekraczającej 45 m, pod warunkiem że statek jest wyposażony w platformę zgodnie z ust. 5 pierwsze zdanie, lub urządzenie równoważne zgodnie z ust. 5 drugie zdanie.
Dodatkowo statek pasażerski musi posiadać:

a) ster-śrubę, pędnik cykloidalny lub napęd strugowodny jako napęd główny; lub

b) główny układ napędowy z 2 zespołami napędowymi; lub

c) główny układ napędowy i ster strumieniowy dziobowy.

7. W drodze odstępstwa od art. 15.02 ust. 9, statki pasażerskie o długości nieprzekraczającej 45 m i mające zezwolenie na transport liczby pasażerów odpowiadającej długości statku w metrach, mogą być wyposażone w obszarze dla pasażerów w ręcznie uruchamiane drzwi bez zdalnego sterowania w grodziach, o których mowa w art. 15.02 ust. 5, w przypadku gdy:

a) statek posiada tylko jeden pokład;

b) wyżej wymienione drzwi są dostępne bezpośrednio z pokładu i usytuowane nie dalej jak 10 m od wejścia na pokład;

c) dolna krawędź otworu drzwiowego leży co najmniej 30 cm nad podłogą obszaru dla pasażerów;

d) oba przedziały oddzielone drzwiami są wyposażone w alarm poziomu.

8. W drodze odstępstwa od art. 15.06 ust. 6 lit. c) na statkach pasażerskich, o których mowa w ust. 7, jedna droga ewakuacji może prowadzić przez kuchnię, jeśli istnieje druga dostępna droga ewakuacji.

9. W przypadku statków pasażerskich o długości nieprzekraczającej 45 m nie stosuje się: artykułu 15.01 ust. 2 lit. e), jeżeli instalacje gazu płynnego wyposażone są w odpowiednie instalacje alarmowe ostrzegające przed stężeniem CO mogącym zagrażać zdrowiu i przed potencjalnie wybuchowymi mieszankami gazu i powietrza.

10. Nie stosuje się następujących przepisów w przypadku statków pasażerskich o długości LWL
nieprzekraczającej 25 m:

a) artykułu 15.04 ust. 1 ostatnie zdanie;

b) artykułu 15.06 ust. 6 lit. c) odnośnie do kuchni, o ile istnieje druga droga ewakuacji;

c) artykułu 15.07.

11. W przypadku statków kabinowych o długości nieprzekraczającej 45 m nie stosuje się art. 15.12 ust. 10, pod warunkiem że każda kabina jest wyposażona w łatwo dostępne kaptury ucieczkowe w ilości odpowiadającej liczbie koi.